Na de Masaai Mara

Ha lieve volgers,

Alweer mijn derde reisverslag. Ik kan helaas geen Facebook openen en kan ook jullie reacties niet lezen. Alleen de eerste zin en dat is zo super. Heel erg bedankt voor de interesse en alle lieve woorden. Ik geniet er oprecht van.

Collega's Den Bosch: het bewijs is geleverd! Jullie knuffel heeft me beschermd tegen de wilde dieren. Ik zit hier achter de pc met al mijn lichaamsdelen :-). Als het goed is, is er een foto met de knuffel op mijn bed.

Jos, ik zag jouw reactie over de Uggs want dat stond in de eerste zin en ja, ik heb de berg (lees verslag) beklommen op Uggs. Was bang voor enge beesten hihi.

Heb dus inmiddels mijn Masai Mara week erop zitten en het was geweldig.

Op de eerste dag zijn we vroeg vertrokken naar Nairobi en vervolgens naar Narok afgereisd, een vrij grote stad die vlakbij de Masai Mara ligt. We waren daar rond half 12 omdat het verkeer rondom Nairobi behoorlijk vast zat. In Narok is een fijn hotel waar Wilson (mijn begeleider en zelf Masai) een frietje hebben gegeten. De rust van het hotel was heerlijk en maakte me weer wat krachtiger. Onderweg zag ik, tot mijn verbazing, een touringcar met gevangenen in blauw/wit gestreepte pakken (incl tralies), afgewisseld door bewakers.

Vanaf Narok zag je het landschap veranderen. Meer bergen en andere natuur totdat we daadwerkelijk in de Masaai Mara waren: het zag eruit als de plaatjes uit schoolboekjes nl. Savanne met droge grond, af en toe gras, af en toe water en bomen. Geweldige bomen overigens.... mijn favorieten. Ze noemen het Akasha bomen (weet echter niet of ik het goed schrijf), ze lijken op paraplu’s qua vorm en hebben een schitterende groene kleur en verfijnde vertakkingen. Ook bepaalden de Masai en hun vee mede het landschap. Eenzame mensen met vee, gehuld in rode dekens in allerlei patronen maar wel veelal rood als hoofdkleur.

Na 9 uren rijden bereikten we het kamp. Ik was redelijk gesloopt omdat ook deze bussen, ondanks reserveringen, volgestouwd worden met mensen. Mijn benen en armen hadden enkele uren in dezelfde positie verkeerd dus ik moest even opstarten om weer wat gevoel te krijgen.

De plek was echter magisch. Mooie gebouwen en tenten in natuurlijke kleuren met een echte wc (dat is niet geheel normaal in Afrika) en een heuse douche in de tent. Bovendien had Wilson geregeld dat ik een megagroot tweepersoons bed had en ook de matras was super.

Het warm water van de douche werd opgewarmd via houtvuur onder een grote ketel (als het goed is, is een foto toegevoegd). Slechts enkele uren per dag is er warm water en elektriciteit dus ik kwam op het juiste moment. Na een heerlijk warme douche was ik weer opgefrist.

Elke avond om 19.30 uur staat het warm eten klaar. We hadden dus nog even de tijd waarop Wilson besloot de Masai Village te bezoeken. Dat zijn de buren van dit mooie tentenkamp. Omdat het tentenkamp IN de Masaai Mara ligt, komen er ook wilde dieren. Vandaar dat de Masaai het kamp ook bewaken (dag en nacht).

De ontvangst van de Masaai was allerhartelijkst. Ze vertelden me over hun meerdere vrouwen (en dus ook meerdere hutten), over de wilde dieren die vooral s’nachts actief zijn en hun dorp kunnen aanvallen. Ze vertelden over hun leven, het niet kunnen verbouwen van groenten (vanwege de wilde dieren) en het leven in de natuur.

Allereerst deden ze een welkomstdans voor me. Ik kreeg ook een ketting om en een typisch Masaai kleed en danste mee. Ook worden er dan allerlei klanken en woorden gezongen. Mooi!! Vervolgens lieten ze me zien hoe ze hun vuur maken voor het koken van voedsel en ter bescherming van de wilde dieren. Met een zacht, speciaal stukje hout en een ander harder soort hout wordt net zo lang gedraaid totdat er rook en dus vuur ontstaat.

Eenmaal binnen vertelden ze over hun huis. Ze hebben geen leefruimte. Alleen een bed waar ze met het hele gezin in slapen. Soms slapen de kinderen ergens anders. Ook hebben ze een plek waar ze koken midden in het huis en een mini-gat in de muur waar de rook doorheen gaat. De muren zijn gemaakt van koeienmest, gemengd met zout en zo hard als steen. Al met al beslaat de oppervlakte van hun huis, ik denk, zo’n 12 m2. Niet groot dus....

De Masaai drinken, om hun kracht te behouden, o.a. melk gemengd met bloed van een koe. Ik heb voor de zekerheid maar aangegeven dat ik dat toch echt niet drink ;-)

Verder vallen de dunne, lange benen op en zijn de meeste Masai vrij mager. Volgens Wilson door het geringe voedsel dat ze eten en de lange dagen dat ze weg zijn met hun vee en niets eten en weinig drinken. Soms 12 uur lang niets en dan toch veel lichamelijke inspanningen leveren.

Natuurlijk wilden ze me ook spullen verkopen. Ik heb een mooi kleed (jas) gekocht want het was inmiddels behoorlijk koud geworden en ik had niet genoeg warme kleding meegenomen. Het was de eerste keer in Afrika dat ik het koud had. Deze mantel zou ik elke dag gaan gebruiken dus geen miskoop.... Yesss!!

Het was inmiddels donkerder geworden en dus voelde ik toch wel enige drang om naar het kamp te gaan en wat te eten, niet in de laatste plaats omdat ik hoorde dat het ’s avonds gevaarlijker wordt. Maar goed, met zoveel Masai’s om je heen, die ook allemaal leeuwen hebben gedood, besefte ik me ook dat het niet zo gevaarlijk kon zijn.

Ook trof ik het dat er zojuist een kalfje werd geboren. Supermooi!

Het dorp van de Masaai wordt in de avond volledig afgesloten. Het wordt omringd door een dikke haag takken met een kleine opening om in en uit te wandelen. Maar ook die opening wordt gesloten in de avond en nacht, nadat het vee ook het dorp binnen is gebracht.

Het eten in het tentenkamp was overheerlijk. Mijn eerste stukje vlees in weken. En natuurlijk het heerlijke fruit waaronder watermeloen en ananas. Wauuwww dat smaakt allemaal veel zoeter als in Nederland. Ook zag ik voor het eerst in weken weer blanke mensen. J

Na het eten nog wat gelezen, toen er licht was, met Jan gebeld en naar bed. Maar schrik ,schrik, mijn malariapillen vergeten. Probleempje!! Na een, toch wat onrustige nacht vanwege mijn zorg over de malariapillen, in de ochtend direct wat blanke mensen aangeklampt. Mijn vierde poging had succes: twee Duitse vrouwen hadden nota bene 3 malariapillen over. Dan zou ik er maar 1 missen dus ik was superblij. Toen kon ik pas ontspannen.

Na een heerlijk ontbijt met pannekoeken en een omelet + thee startte ik met het beklimmen van de Masaai Mountain. Wilson had twee Masaai geregeld die me zouden vergezelligen. Inmiddels had ook Wilson zijn Masaai outfit aan gecompleteerd met twee wapens (een stok met een stompe bol aan het eind (om evt dieren dood te slaan) en een zwaard (voor hetzelfde doel). Masaai mensen vind ik zeer indrukwekkend. De mannen zijn, over het algemeen, vrij dun met spillebenen. Ook dragen ze opvallend gekleurde mantels en hebben ze veelal ook de typische kleurrijke Masaai sieraden om plus een enorm gat in hun oorlel. Sommige gebruiken dat gat om hun oren in een knoop te gooien. Ik kon daar maar niet aan wennen... mijn aandacht ging telkens uit naar die oren.

Hoe dan ook, op een X moment vertrokken we naar de mountain. Al na enkele honderden meters vroegen ze me of ik in het normale leven weleens wandelde (tot zover mijn zelfvertrouwen haha). Mijn tempo vonden ze erg laag ;-). Ik gaf aan dat ik dat regelmatig deed maar niet in de bergen. Ik geloof dat we zeker 10 keer een tussenstop hebben moeten maken. Gelukkig vonden ze het geen probleem.

Onderweg leerde ik veel. Over de planten waarmee de Masaai mensen zich verven, over de plant die ze als toiletpapier gebruiken (ze hebben dus geen toilet maar doen hun behoeften in de natuur), over hun leefstijl, gevaren, etc.etc. Elke Masaai man schijnt een leeuw te moeten doden, daarna is het geen verplichting meer. Overigens doen ze dat niet zomaar maar alleen als de leeuw hun vee doodt.

Ook kwamen we onderweg buffels tegen (weliswaar op enkele honderden meters afstand) maar het was indrukwekkend, maar ook zebra’s, een rare Jekko (weet niet of ik de naam goed schrijf), een soort salamander die ineens in blauw/rood veranderde toen hij gevaar bespeurde.

Mijn niet al te beste longen hadden het moeilijk. IK stond regelmatig te blaffen als een zebra, maar gaf niet op. Uiteindelijk bereikten we de top en het was prachtig. We hadden uitzicht over de gehele Masaai Mara.

Naar beneden ging het beter al moest ik halverwege constateren dat mijn benen in elastiek veranderd waren. Ik had er geen controle meer over. Blijkbaar toch inspannender dan ik dacht. Tot slot nog op de foto na de beklimming en klaar was mijn eerste ochtend in de Masai Mara.

In de middag heb ik de markt van de Masai bezocht. Eerst de markt voor de koeien, toen  de geiten en schapen en vervolgens de andere koopwaren. Nog wat aandenken gekocht en toen weer naar huis nadat ik veel bijzondere mensen (stiekem) heb gefotografeerd. Kijk maar eens naar de foto’s. Er zijn veel mooie kleuren op te zien en de mensen zijn over het algemeen vrij markant.

In de avond heb ik nog wat gelezen voor mijn tent. De vogels fluiten enorm en zijn te bewonderen om hun prachtige kleuren.

Overigens is het in de nacht en vroege ochtend supergevaarlijk. Enkele jaren geleden is er een jonge Engelse student overleden omdat er een olifant liep en hij foto’s maakte met de flitser. Ondanks waarschuwingen van de Masai was hij in de vroege ochtend zelfstandig gaan wandelen buiten het kamp. Behoorlijk eigenwijs dus. Hij moest het met de dood bekopen.

Op woensdag 18 februari ben ik op Safari gegaan in een speciale auto met open dak om wilde dieren te spotten. Ze noemen dit een game drive omdat het een spel is om zoveel mogelijk dieren te zien. Ik zat met twee blanke koppeltjes in de bus: een stel uit Parijs en een stel uit Spanje. Heb heel veel dieren gezien. Van de Big Five echter alleen niet het luipaard. De neushoorn was ook zichtbaar alleen niet van heel dichtbij. Verder dus zebra’s gezien, gnoes, buffels, leeuwen, giraffen, olifanten, krokodillen, nijlpaarden, pembo’s, jakhalzen, neushoorns, diverse hertachtigen en vogels.

Het lijkt overigens een zeer rustig en prachtig wandelgebied totdat er ineens, onder een eenzame boom, een leeuwenpaar ligt te knorren. Of je ziet een aantal giraffen plotseling hun nek uitsteken, of er is ineens een groepje olifanten zeer mindful aan het wandelen. Echt super, supermooi. Het zijn niet alleen de dieren maar ook de omgeving, de geur van poep en andere dingen die het zicht zo compleet en indrukwekkend maken.

De krokodillen zijn werkelijk angstaanjagend groot. Halleluja wat een griezels. We lunchten tussen de wilde dieren buiten de auto, op overzichtelijk terrein. We werden alleen gadegeslagen door een vosachtig wezen en een paar brutale vogels, die mijn brood uit de mond aten. Wooo, niet alleen de wilde dieren hebben hier overdreven grensoverschrijdend gedrag ;-) .

Op donderdag 19 februari wederom een interessante dag gehad. Ik was relatief laat op en na een voedzame lunch zijn Wilson en ik op pad gegaan om het huis (wat hij in de Masai Mara aan het bouwen is) te bekijken. Ook was ik uitgenodigd bij zijn familie.

Om 10 uur zijn we de enorme wandeling gestart. Gelukkig blies er een wind over de savanne want anders was het wel heel erg zwaar geworden. Wilson’s huis is groter dan de gemiddelde Masaai woning. Hij maakt zowel een dak als muren van golfplaten en zorgt voor 3 ramen in zijn woning. Ook wil hij een plek voor een tafel en een bank/stoelen. Dan nog is het veel kleiner als een normale woningen maar zeer vernieuwend voor de Masai Mara. Het is het eerste huis dat zo wordt gebouwd. Opvallend is ook dat de Masai ‘eigenaar’ zijn van het gebied. Ze kiezen gewoon een mooie plek uit en bouwen daarop hun woning. Ze hoeven geen grond te kopen.

Na het bezoeken van het huis in aanbouw (dat ik ook moest fotograferen van Wilson voor Yvette), een pokkeneind gelopen naar het huis van zijn moeder. Wauww.... wat wijkt deze levenswijze af van onze leefwereld. Wat hebben deze mensen het zwaar.... en toch zijn ze vrolijk en positief.

Ik zou echter gek worden van de vliegen. Mijn gezin weet dat ik al op jacht ga naar 1 vlieg in mijn huis. Tijdens het bezoek aan de moeder van Wilson, zat ik ineens compleet onder de vliegen want je loopt eigenlijk door de mest naar het huis. En ook in het huis, na het drinken van de thee, waarbij ik de vliegen enigszins subtiel probeerde weg te slaan, werd ik belaagd door deze beesten. Jooo, mijn vliegenallergie werd behoorlijk op de proef gesteld maar kon het niet winnen van de hartelijkheid van deze mensen.

Op de terugweg naar het tentenkamp zag ik voor het eerst van mijn leven een kameleon. Jeetjemina wat een wonderlijk, geinig beest. Het doet rek- en strekoefeningen met zijn poten en komt dan enige tijd niet vooruit. Het lijkt wel of hij overdenkt of hij wel zijn poten op de aarde kan zetten. Hihi... keileuk.. Vervolgens gaat hij vanuit een tak stil naar zijn omgeving kijken waarbij zijn bolle  ogen 360 graden draaien. 

Onderweg wederom  veel geleerd... sporen van een hyena, skeletten van olifanten, zebra’s, schapen etc.etc.

Eenmaal in het tentenkamp was ik kapot. Zeker 5 uur gelopen in brandende tropische zon. Blaren op mijn voeten ondanks mijn geweldige birkenstocks.

Terwijl ik zat uit te puffen onder de luifel van mijn tent kwamen er doodbedaard enkele apen langs gelopen. Ze keken me niet eens aan. Wonderlijk genoeg hadden de mannetjes, turkoois gekleurde testikels. Nog nooit gezien! Ook de rest van de familie aap kwam soepel langs en wist ongegeneerd de tenten binnen te gaan (ondanks het feit dat de tenten gesloten waren). Mam, dit zou je geweldig gevonden hebben.

Daarna mijn schouderoefeningen gedaan met de dyna band. Ik dacht dat ik totaal alleen was totdat ik ineens werd gadegeslagen door een Masai, ogenschijnlijk oud, krom, met enkele tanden en met zieke ogen.  De man wist niet wat hij zag: een geel rekbaar soort band. Zijn resterende tanden vielen bijna uit zijn mond. Ik vroeg hem of hij het ook wilde proberen en vol verbazing keek hij naar een voor hem, magisch, verschijnsel. Na het betasten van de band was hij nog verbaasder dan voorheen. Hij kon werkelijk niet geloven wat hij zag.

Deze mensen leven in een kleine wereld waarin ze moeten overleven. Inmiddels staat er een schooltje op de mara waar de meeste kinderen naar toe gaan. Sommigen ook niet want als ze de school niet kunnen betalen worden de kinderen naar huis gestuurd. De ouderen hebben helemaal geen scholing gehad. Een Masaai vroeg mij of Nederland net zo groot was als China of als India.

Lieve mensen, na deze midweek in de masai mara, is mij wederom een boel duidelijk geworden. Regel 3 komt nu bovendrijven, nl bewustwording van het feit dat we het heel goed hebben in Nederland. We hebben eigenlijk allemaal onderdak, eten en zorg. Dat is een groot goed.

Dit was mijn Masai Mara week. En nu mijn laatste week in Kiota. Ik kan af en toe de kinderen maar ook de volwassenen helpen. Ik kan niet allemaal uitwijden over het hoe en wat want dan zou ik de privacy van deze mensen schenden. Wellicht kan ik dat vertellen tijdens een persoonlijke ontmoeting voor degene die daar interesse in hebben, maar het is dankbaar werk wat ik kan doen en ik kom op plaatsen waar ik mijn hele leven nog nooit geweest ben en nooit meer zal komen.

Deze week heb ik besloten wat rustiger aan te doen. Meestal was ik met de kinderen bezig of andere dingen voor het tehuis aan het doen. Deze week ga ik af en toe zwemmen en lezen in een heerlijk zwembad hier dichtbij met de veelbelovende naam Bubbles. Ik bubbel nu wat af.

Ook gaan we de komende dagen leuke dingen doen. Ik neem de kinderen mee uit eten en de meiden krijgen een oorpiercing (een oorbel) want dat willen ze graag. Misschien gaan we zaterdag nog met z'n allen zwemmen en zondag maak ik, samen met de kinderen, een farewell meal. Ze willen pasta en frietjes met worstjes en tomatensaus. Dat wordt schillen dus! Volgens mij genieten ze daar nog het meeste van. Een keer iets anders dan de gebruikelijke maaltijden. Ook de kaarsjes die ik heb gekocht voor op de tafels zijn onderwerp van gesprek haha.

Ik begin wel naar huis terug te verlangen. Heb zin om mijn kleren een X in de wasmachine te stoppen en om mijn gezin weer terug te zien. Helaas heb ik niet veel presentjes mee kunnen nemen. Het is toch moeilijk om hier iets te kopen. De kwaliteit is erg beroerd en Thika is geen toeristische stad. En alleen naar Nairobi gaan om daar iets te kopen is onmogelijk, dat is te gevaarlijk. Dus ik hoop dat jullie een beetje hebben genoten van de verslagen. Het verslag van mijn laatste week in Kiota doe ik vanuit huis.

Tot slot: Theo en Anita, we hebben inmiddels (wel wat laat door de afstand en de omstandigheden) gehoord van de geboorte van jullie zoon Joel. Geweldig!!! Van harte gefeliciteerd!!!

Nogmaals bedankt lieve mensen!

Jan ontdekt af en toe foutjes en dat is ergerlijk. Hopelijk is het niet storend want de pc's hier hebben nog van die oude toetsen waardoor ik fouten maak.

Mijn allerliefste groeten en een big hug

Arta